بمباران شیمیایی سردشت یک جنایت جنگی بود

یک سال پیش از پایان جنگ هشت ساله ایران وعراق، سردشت بمباران شیمیایی شد. تلفات دقیق این بمباران مشخص نیست. سردشت را می‌توان نخستین شهر جهان نامید که بمباران شیمیایی شده و حدود هفت ماه بعد، حلبچه با گستردگی بیشتری هدف بمباران شیمیایی قرار گرفت.

بمباران شیمیایی سردشت یک جنایت جنگی و بمبارانی بود که نیروی هوایی عراق در ۷ تیر ۱۳۶۶ با استفاده از بمب‌های شیمیایی در چهار نقطهٔ پرازدحام شهر سردشت در ایران انجام داد. در این حمله تاکنون ۱۳۰ نفر از ساکنان غیرنظامی و بی‌گناه شهر در اثر این جنایت جان خود را از دست دادند و هشت هزار تن دیگر نیز در معرض گازهای سمی قرار گرفتند و مسموم شدند و هنوز هم با خردل نامهربان زندگی کرده و صدای خس خس هایشان شنیده می‌شود و آنها را آزار می‌دهد.

بعد از گذشت ۳۶ سال هنوز مصدومان این بمباران شیمیایی زندگی عادی ندارند و زیر نظر پزشکان زندگی می‌کنند و البته از مظلومیت و نبود پزشکان متخصص رنج می‌برند.

آری فاجعه شیمیایی سردشت بی‌تردید یکی از مهم ترین حوادث تاریخ کشورمان و حتی جهان بود که به دلیل کاربرد آشکار سلاح‌های شیمیایی علیه مردم غیرنظامی به وقوع پیوسته بود.

پس از این حادثه سند مظلومیت سردشت به عنوان نخستین شهر مسکونی قربانی جنگ افزارهای شیمیایی در جهان برای همیشه به ثبت رسید.

هزاران نفر از مردم بی‌دفاع سردشت بلافاصله پس از این بمباران شیمیایی جان خود را از دست دادند و یا مصدوم شدند تا با دست و پاهای سوخته و تاول‌زده و صدای خس‌خس ریه‌های خود خاطره مظلومیت همنوعانشان را به نسل‌های بعد منتقل کنند.

رژیم بعث عراق، در این نبرد ناجوانمردانه، از گاز خردل علیه غیر نظامیان بی‌دفاع استفاده کرد؛ یک ماده شیمیایی که بر محیط مردم، برای مدتی بسیار طولانی آثار مخربی را باقی می‌گذارد.

چگونگی این حادثه دلخراش و کم‌سابقه به اطلاع شورای امنیت سازمان ملل رسید اما هیچ هیات کارشناسی برای بررسی این حادثه به این منطقه اعزام نشد.

عوارض جبران ناپذیر ناشی از بمباران شیمیایی سردشت در کنار هزینه‌های بالای درمانی مشکلات فراوانی را برای این مصدومان شیمیایی به دنبال داشت.

با وجود اینکه بر اساس آمارهای غیر رسمی بیش از چند هزار نفر در سال ۱۳۶۶ در اثر بمباران شیمیایی در این شهر مجروح و قربانی شده‌اند اما تنها شمار کمی از این افراد به عنوان جانباز شناخته شده و از امکانات درمانی بنیاد شهید و امور ایثاگران استفاده می‌کنند و در حال حاضر ۱۳ هزار نفر در صف رسیدگی به وضعیت بغرنج خودشان در کمیسیون رسیدگی به مصدومان شیمیایی سردشت هستند که بنا به اعلام متولیان امر تاکنون هنوز تعداد جلساتش به ۲۰ مورد نرسیده است.

با گذشت ۳۶ سال از بمباران شیمیایی سردشت صدای نفس‌های خون‌‌آلود و خش‌دار کودکان و زنان سردشتی همچنان بلندتر از گذشته به گوش مردم جهان می‌رسد و کمبود امکانات درمانی و متخصص درد این مردم را چند برابر کرده و دولت‌ها و مسوولان مربوطه‌اش نتوانسته‌اند به خواسته‌های بحق مردم مظلوم سردشت جامه عمل بپوشانند.

هنوز مصدومان این تهاجم سبعانه، از عوارض جانبی مصدومیت در رنج هستند و در همان محیط آلوده به انواع سموم شیمیایی زندگی می‌کنند و صدای خس خس نفس‌های خسته توام با امید به زندگی را هنوز می‌توان در تک تک این مصدومان به وضوح مشاهده کرد.

مصدومانی که دیروز مدافع مرزهای کشور بوده‌اند و امروز نیازمند دریافت خدمات پزشکی و شایسته مراقبت‌های بیشتری و حتی اشتغال خود هستند.

آری امروز ، سردشت با تنی زخم‌خورده و تاول زده همچنان سربلند و راست قامت ایستاده و چشم به آینده‌ای روشن در بیکران‌ها دوخته و منتظر تحقق وعده‌های مسوولان خود برای کاهش مشکلات پیش‌رو و کم شدن آثار این خس‌خس‌ها و تاول‌های چرکین بمباران شیمیایی هستند.