خون می‌دهیم تا انقلاب ماند

بسم ا… الرحمن الرحیم

«و لا تقولوا لمن یقتلوا فى سبیل ا… امواتا بل احیاء و لکن لایشعرون»

سلام بر امام امت، خمینى کبیر که زندگى به ما بخشید و هزاران جوان را به سعادت شهادت رساند و آنان را در این دنیا سربلند کرد. هنگامی که مرگ فرا می رسد، انسان از دنیا و مال و ثروت آن، کمک می خواهد، ولی دنیا جز کفن چیزی به انسان نمی بخشد. انسان از خانواده و نزدیکان طلب مساعدت می کند. ولی آنها هم جز شرکت در مراسم تشییع جنازه و به خاک سپردن عزیزشان کار دیگری از دستشان ساخته نیست. بشر از اعمال خود استعانت می جوید و در اینجاست که اعمال نیک به یاری می شتابند و در قبر مونس انسان می شوند و اعمال بد که زائیده گناه و خوشی های گذران زندگی هستند، طوق بندگی شیطان را به گردن نفس اماره می اندازند و چه مونس بدی خواهند بود.

پس برادران و خواهران تنها عمل است که می تواند در آن دنیا دستمان را بگیرد. پس بیائیم اعمالمان را درست بکنیم تا مونس داشته باشیم که همیشه با ما باشد. بعد از یک عمر خندیدن دیگر جای خندیدن نیست. ‌آخر دلیلی برای خندیدن نیست. بعد از یک عمر گناه آخر چطور می شود خندید و شوخی کرد و خوشحال بود.

خدایا، با عدالت خود با من رفتار مکن. خدایا،‌ با عفو و بخشایشت با من رفتار کن.

پدر و مادر عزیزم از شهادت من ناراحت نباشید و در حضور مردم برای من گریه نکنید و طوری رفتار کنید که اسباب تقویت روحیه دیگران فراهم گردد.

من و شهیدان دیگر وقتی انقلاب کردیم آمادگی دادن خون خود را هم داشتیم و بنابراین گریه و ناراحتی شما لزومی ندارد. در خاتمه سفارشی می کنم که امام را دعا کنید و قدر او را بدانید.

و من ا… التوفیق

صیاد ضیاء ساعتلو

منبع: پرونده فرهنگی بنیاد شهید آذربایجان غربی

انتهای خبر/