خون می‌دهیم تا انقلاب ماند

بسم ا… الرحمن الرحيم

«و لا تقولوا لمن يقتلوا فى سبيل ا… امواتا بل احياء و لكن لايشعرون»

سلام بر امام امت، خمينى كبير كه زندگى به ما بخشيد و هزاران جوان را به سعادت شهادت رساند و آنان را در اين دنيا سربلند كرد. هنگامي كه مرگ فرا مي رسد، انسان از دنيا و مال و ثروت آن، كمك مي خواهد، ولي دنيا جز كفن چيزي به انسان نمي بخشد. انسان از خانواده و نزديكان طلب مساعدت مي كند. ولي آنها هم جز شركت در مراسم تشييع جنازه و به خاك سپردن عزيزشان كار ديگري از دستشان ساخته نيست. بشر از اعمال خود استعانت مي جويد و در اينجاست كه اعمال نيك به ياري مي شتابند و در قبر مونس انسان مي شوند و اعمال بد كه زائيده گناه و خوشي هاي گذران زندگي هستند، طوق بندگي شيطان را به گردن نفس اماره مي اندازند و چه مونس بدي خواهند بود.

پس برادران و خواهران تنها عمل است كه مي تواند در آن دنيا دستمان را بگيرد. پس بيائيم اعمالمان را درست بكنيم تا مونس داشته باشيم كه هميشه با ما باشد. بعد از يك عمر خنديدن ديگر جاي خنديدن نيست. ‌آخر دليلي براي خنديدن نيست. بعد از يك عمر گناه آخر چطور مي شود خنديد و شوخي كرد و خوشحال بود.

خدايا، با عدالت خود با من رفتار مكن. خدايا،‌ با عفو و بخشايشت با من رفتار كن.

پدر و مادر عزيزم از شهادت من ناراحت نباشيد و در حضور مردم براي من گريه نكنيد و طوري رفتار كنيد كه اسباب تقويت روحيه ديگران فراهم گردد.

من و شهيدان ديگر وقتي انقلاب كرديم آمادگي دادن خون خود را هم داشتيم و بنابراين گريه و ناراحتي شما لزومي ندارد. در خاتمه سفارشي مي كنم كه امام را دعا كنيد و قدر او را بدانيد.

و من ا… التوفيق

صياد ضياء ساعتلو

منبع: پرونده فرهنگی بنیاد شهید آذربایجان غربی

انتهای خبر/